Tagarchief: warmte

actualiteit, tiny house farm, vuursteenhof, weer, zomer, zon

Warm, warmer, warmst – Tiny House Farm

3 reacties

Iedereen zucht onder de golf van warmte die nu over ons land spoelt. Tegen temperaturen van 40 graden is weinig opgewassen. Vorig jaar rond deze tijd was hetzelfde het geval. Toen woonden we nog aan de Alkmaargracht. De hoge bomen voor het huis zorgden voor veel beschutting. Maar ook daar bereikten we beneden in de beschutte woonkamer temperaturen boven de 30 graden.

Nu wonen we in een houten huis. De eerste ervaringen vorig jaar met de warmte waren ook warm. De goede isolatie van het huis heeft als grote nadeel dat de warmte in de zomer ook moeilijk weg kan.

Weinig beschutting

De hoge ramen aan de achterkant geven weinig beschutting tegen de felle ochtendzon. Vanaf opkomst tot na het middaguur, schijnt hij hier het huis in. We hebben in het voorjaar achter de gordijnen extra zonwerende stof gehangen. Bij de deuren en een raam moet het nog. Dat zou nog wel kunnen schelen.

Dan is er het halfschuine, zwarte dak van bitumen. Hier schijnt de zon na de middag op. Je merkt dat dan in huis de temperatuur snel oploopt. En tot een uur of 21 is het onverstandig aan de voorkant een raam open te doen. Zodoende kunnen we pas na zonsondergang ramen en deuren openen. Gelukkig biedt de ventilator overdag een windje zodat het redelijk goed uit te houden is.

Verkoeling buiten

Buiten zitten is achter heerlijk vanaf een uur of 15. Dan kun je prima op het terras zitten. Als er een windje is – en die is hier echt altijd – dan verkoelt het heerlijk en hou je het goed uit. Met een goed boek is het dan een feest om buiten te zitten.

Het huis staat natuurlijk ook wel heel kaal in het landschap. Er is nog weinig begroeiing. Ik zie vooral voor de tuin een rol weggelegd om de verkoeling in de toekomst te gaan geven. Als er veel bomen staan, dan onttrekken die veel warmte. Bovendien zorgen ze voor schaduwrijke plekken in de achtertuin zodat je al eerder buiten kunt zitten. Groen geeft verkoeling.

Regenwater

Nu geef ik de planten ‘s avonds flinke plonsen regenwater. Vooral de nieuwe aanplant voor de 2e ronde in de moestuin en de planten die het echt nodig hebben, zoals tomaat en aardbei. Verder ben ik best een beetje streng. Niet teveel verwennerij en heel goed kijken wanneer de fruitbomen een plons nodig hebben.

En verder hopen op veel regen dit weekend zodat de planten weer snel kunnen groeien en de regenton weer vol zit.

actualiteit, huis, tiny house farm, vuursteenhof, winter, zomer

Ventilator – Tiny House Farm

2 reacties

Het was me al eens opgevallen afgelopen winter. Bij het beklimmen van het trapje van de boekenkast, voelde de temperatuur bovenin de nok van ons huis beduidend warmer aan. Het scheelde zeker een paar graden.

Op een zondag stond de pelletkachel aan. En ik nam de proef op de som. Inderdaad. Mocht de temperatuur beneden in de kamer rond de 17 graden zijn; bovenin de nok was het zeker 21 graden.

Warme lucht stijgt

Warme lucht stijgt en daarmee kost het extra veel tijd om een behaaglijke temperatuur te krijgen. Het zou best schelen als je de warme lucht van boven naar beneden duwt.

Dat kan met een ventilator. We gingen er meteen naar op zoek. Bij het zoeken merkten dat een ventilator vooral een seizoensproduct is voor de zomer. Ook bij de winkels waar we een ventilator eens wilden bekijken waren ze niet. We lieten het maar even voor wat het was.

Tot Inge een week terug een aantrekkelijke aanbieding voorbij zag komen bij een online lampenwinkel. Zodoende arriveert een grote doos waarin het voorwerp zit. Veel piepschuim en een grote bol waaraan de bladen horen te hangen. Het is een doe-het-zelf-pakket.

Wentelwiek monteren

In het weekend gaan we lekker los met de montage. Ik haal de wolkenlamp van de Ikea weg en daarna is het monteren van de wentelwiek onder het plafond.

Inge begint met het vastschroeven van de 5 bladen. Elk blad zit met 3 schroefjes vast. Een heel gehannes met de schroevendraaier door het smalle gaatje. Gelukkig biedt plakgum uitkomst. Je zet het vast op de schroevendraaier en draait het schroefje zo vast.

Ondersteboven aan plafond

Ik hang ondersteboven aan het plafond. Wat een hoogte is het toch. Hij hangt 3 meter boven de vloer. De handleiding in het Engels is vrij duidelijk, maar je merkt dat het toch allemaal wat uitzoekwerk vraagt. Juiste snoertjes aansluiten en ook het hele blok voor de afstandbediening.

En dan hangt na een kleine anderhalf uur. De laatste aansluitingen en hij kan draaien. Wat een beweging zit erin. Hij hangt best stabiel en maakt weinig herrie. Hij draait in 3 standen. Bovendien kun je hem op zomerstand (met de klok mee) en winterstand (tegen de klok in) zetten.

Nodige verkoeling

In de zomer kan hij natuurlijk ook voor de nodige verkoeling zoeken. We hebben vorig jaar gemerkt dat het best warm in huis kan worden. De ventilator kan dan voor verkoeling zorgen. Of in elk geval voor een briesje. De zonwerende gordijnen die we binnenkort gaan ophangen, zullen de warmte voornamelijk moeten houden.

En dan zullen we mogelijk in de winter nog minder verstoken dan afgelopen jaar. De besparing op brandstof schijnt best groot te zijn. We zullen het zien.

Nu hoeft de ventilator nog niet aan voor de verkoeling. Het openzetten van de achterdeur en het raam voor is genoeg voor een heerlijk verkoelend briesje in huis.

actualiteit, houten, huis, milieu, tiny house farm, vuursteenhof

Zweedse pellets – Tiny House Farm

6 reacties

De keuze voor de verwarming van ons huisje viel op een pelletkachel. We verwachtten dat het wel genoeg zou zijn om ons goed geïsoleerde houten huis warm te houden op koude en gure winterdagen. Er zijn enkele nadelen aan een pelletkachel. Het stoken op hout, geeft een bepaalde mate van fijnstofuitstoot.

Fijnstof

Al ligt de hoeveelheid fijnstofuitstoot bij het stoken van een pelletkachel een stuk lager dan bij een houtkachel. Wanneer je een houtkachel een avondje opstookt, dan komt er ongeveer evenveel fijnstof vrij als dat je de hele week alle dagen stookt met de pelletkachel.

Het andere nadeel is de opslag van de pellets. Ze worden geleverd in losse zakken; je kunt ook kiezen voor een bulkzak, maar dat is met onze hoeveelheden niet praktisch. Wij hebben afgelopen winter gestookt met zakken van 15 kilo. De hoeveelheid wat we hebben verstookt, is erg meegevallen. Bij een koude week gaan er ongeveer 2 zaken doorheen, maar in de warmere periodes doen we zeker een week met 15 kilo pellets.

Minimum temperatuur

Dat komt ook omdat we niet hard stoken. We hebben ons getraind in een temperatuur van ongeveer 16 graden in huis. Dat is voor ons wel het absolute minimum. Daarmee hebben we afgelopen stookperiode ongeveer 20 pelletzakken van 15 kilo per stuk verstookt. Dat komt op ongeveer 300 kilo pellets, wat overeenkomt met een energiewaarde van 1.524 KwH. Dat is relatief weinig als je beseft dat velen in een seizoen zeker 1.000 kilo verstoken, ruim 5.000 KwH.

Aan het begin van het stookseizoen kreeg ik het aanbod om Zweedse pellets te gaan proberen. De pellets zijn komen uit Zweden, zijn nog meer geperst en bevatten daarnaast verschillende soorten hout. Het wisselt hardhout en zachter hout af, waardoor het wat langer brandt. Alleen naaldhout verbrandt vrij snel en zorgt voor relatief veel as.

Benieuwd naar Zweedse pellets

Ik was wel nieuwsgierig naar Zweedse pellets en zou het mogen gaan proberen. Ik vroeg om even te wachten omdat het schuurtje er nog niet stond, maar toen ik eenmaal zover was, gebeurde er in Zweden een ramp. De fabriek die de pellets produceert, brandde af. Hierdoor lag de hele levering van de pellets stil.

Onlangs bracht de enthousiaste importeur een levering pellets. Hij mocht meteen even een kijkje nemen in ons huis. Hij was razendenthousiast over ons huisje, net als over het project Bolderburen waar hij op weg naar ons, langsreed. Met net zoveel enthousiasme vertelde hij over zijn liefde voor Zweden en hoe hij op de pellets gekomen is.

5,4 KwH per kilo pellets

Hij heeft veel productkennis. De pellets zijn verpakt in zakken van 16 kilo en het hout is wat dichter op elkaar geperst. De energiewaarde per kilo neemt hierdoor iets toe en ligt op 5,4 KwH per kg. Ook is de verbranding schoner, waardoor de hoeveelheid as afneemt in onze kachel. Ik hoop ook dat we het ruitje wat minder vaak hoeven schoon te maken.

Ik ben erg benieuwd naar onze ervaringen. Maar dat zal nog even duren. De warme dagen komen weer. In maart hebben we de kachel amper aan gehad. Ik denk dat we volgende maand zelfs de stekker wel helemaal uit de kachel gaan halen. Dat bespaart nog meer energie, want de stekker in de kachel zorgt ook voor flink was slurpstroom.

ambt delden, camping, caravan, delden, sientje, stacaravan, teckel, westerholt, zomer

Oververhit – Sientje (62)

2 reacties

‘Zo ben jij er nog?’ zei de buurman tegen Sientje toen we het jaar erop ons teckeltje uit de auto tilden bij de stacaravan. Ja, Sientje was er nog. Tegen alle verwachtingen in.

We sliepen niet meer in de slaapkamer van de caravan. Daarvoor was de bodem in onze slaapkamer echt te slecht. Ik had het bed een jaar eerder al uit de slaapkamer gehaald en in de aanbouw gezet. Het lag daar een stuk steviger en beduidend minder muf. In de caravan zelf moest de vloer worden vervangen. Het licht in de keuken viel om de haverklap uit en ik kon de oorzaak van dit euvel niet vinden. De problemen in de caravan stapelden zich op.

Sientje vond het allemaal wel best. In die eerste zomer na de dood van mijn schoonmoeder, was er nog niet zoveel aan de hand. Sientje redde zich prima. We lieten haar met een gerust hart achter als Doris lekker ging zwemmen.

Hittegolf

Met de hittegolf werd het Sientje allemaal teveel. Ze sjokte rond. Het was warm. De warmte kon niet ontsnappen. In de nacht koelde het nauwelijks af om tegen de ochtend op zijn koelst te zijn, maar zodra de zon begon te schijnen, sloeg de warmte weer naar binnen. Sientje had last van de warmte. Ze vond geen koelte meer.

Ik wilde op een zondagmiddag naar een orgelconcert gaan, maar vond Sientje nergens. Zou ze ontsnapt zijn? Ik keek overal rond, maar zag haar nergens. Ze was toch niet weggelopen. Ik fietste over de camping, maar vond haar niet. We riepen haar we konden. ‘Ga maar naar het concert’, zei Inge. ‘Wij redden ons wel.’ Ik vertrok. Later kreeg ik een SMS’je dat ik me niet ongerust hoefde te maken. Ze was terecht.

Verstopt onder caravan

Teruggekomen hoorde ik het verhaal. Ze had zich onder de caravan verstopt. Inge had steeds een zacht geblaf gehoord als ze Sientje riep. Het kwam van achter de caravan. Ze had eerst aan de zijkant bij de coniferenhaag gekeken, maar daar was de teckel niet te vinden. Tot ze Sientje onder de caravan zag zitten.

Inge probeerde eerst met een stok te zwaaien, maar kon net niet bij haar komen. Daarom haalde ze buurman erbij. Die kon er ook niet bij. Hij kroop voorzover het kon half onder de caravan. De caravan stond wel erg dicht tegen de grond. Zo sterk was de stacaravan verzakt in de loop van de jaren.

Eruit halen

De buurman wilde haar eruit halen, maar ze gromde tegen hem. ‘Ach laat haar maar zitten. Ze zal er vanzelf wel vandaan komen. Als ze erin kan, kan ze er ook uit’, zei Inge. ‘Ze hoeft alleen maar dezelfde route te lopen, maar dan andersom.’ Inge zette een etensbakje neer en gooide er wat brokjes in. Sientje was behendig tussen twee planken gewurmd en had zich onder de caravan verstopt. Precies onder de verrotte slaapkamer.

Na een uurtje was Sientje er onderuit gekomen. Inge hoorde geknabbel uit het etensbakje. Ze zetten gauw de planken weer voor de caravan en Sientje was weer terecht. Wat een drukte over onze hond. De halve camping was uitgerukt. Maar we hadden onze teckel weer terug. We hielden haar nu goed in de gaten, probeerden haar wat verkoeling te geven.

Kop in de wind

Gelukkig vertrokken we een paar dagen later naar huis. De teckel genoot van de autorit. Ze liet de wind heerlijk over haar kop waaien. Van de rit naar huis maakte ik een videofilmpje met de fotocamera. Ze laat het windje heerlijk over zich wapperen. De tong van de warmte uit de bek. Af en toe stopt ze de mond dicht, maar hij valt even later weer open. De ogen een stukje dichtgeknepen. Zo lekker vindt ze het.

Lees het vervolg: Oef »

Abonneer je op de nieuwsbrief en lees elke week een nieuwe herinnering aan Sientje. De nieuwsbrief is geheel gratis en verplicht je tot niets.

Elke zondag een nieuw verhaal van Sientje in je mailbox?

Abonneer je op de wekelijkse nieuwsbrief

actualiteit, almere, fietsen, lepelaarsplassen, natuur, omzwervingen, vogels, zomer

Warm grasland – Fietsen bij 33 graden (2)

Een reactie plaatsen

image

Voorbij de koeien kon ik weer op mijn stalen ros stappen. De bomen om mij heen en het frisse briesje haalden de ergste warmte weg. Zo arriveerde ik bij de brede brug, passeerde een man die languit op de picknicktafel lag in de volle zon. Die was gek.

Onder de brug voer een bootje met een jongen en meisje. Ze kwamen aan de andere kant tevoorschijn. De jongen natuurlijk aan het roer. Voor de jongen alle reden om het gas extra aan te draaien. Ze verdwenen snel uit het zicht. Ik reed verder tussen het hoge gras en hoorde hoe de steentjes onder mijn wielen kraakten.

image

Een bevinding die ik eens las bij Martin Bril over geluid. Geluid klinkt zo anders op een warme dag. Het lijkt dof en schel tegelijk. Tussen het moment dat het steentje onder de band komt en dan ineens wegschiet, lijkt intenser en harder. De warmte neemt het geluid sneller mee. Net als dat het geluid van de ochtend anders klinkt dan het geluid van de avond.

Ik reed voorbij het bankje waar ik een paar maanden geleden nog even zat en het telefoontje kreeg: de uitnodiging voor het sollicitatiegesprek bij het bedrijf waar ik nu werk. Ik fietste er nu langs, want de zon brandde vol op het bankje. Ik zou er levend verbranden op dit uur.

image

Daar kwamen de uitkijktorens in zicht. Ik stuitte snel op de plek waar een paar weken geleden vandalen een deel van de schutting verwoestten en in brand staken. Ik keek over het natte land. Een paar eenden en ganzen. Een enkele witte reiger, maar geen lepelaar. Het was te warm.

De hitte steeg duidelijk op uit het grasland. De vogels vlogen niet, er was geen beroering. Alleen die paar ganzen en eenden op het gras. Verder hield iedereen zich koest. Zoals het ook hoort bij dit weer. De warmte dwong ze het rustig aan te doen. Net als ik.

image

De warmte deed ook op mijn conditie zijn aanslag. De warme wind zorgde lang voor afkoeling, daardoor had ik minder in de gaten hoe warm het eigenlijk was. Dat kreeg ik verderop door. Ik voelde de vermoeidheid toeslaan. Doorfietsen en zo snel mogelijk naar huis.

actualiteit, almere, fietsen, lepelaarsplassen, omzwervingen, vogels, zomer

Fietsen bij 33 graden (1)

Een reactie plaatsen

image

Hoe zouden de vogels zich gedragen met deze hitte? Ik vroeg het mij terwijl het kwik al een eindje in de dertig graden verbleef. Het raadsel kon natuurlijk eenvoudig worden opgelost. Naar de Lepelaarplassen fietsen om te ontdekken wat die beesten doen met deze temperatuur.

Ik stapte op de fiets en reed eerst nog langs de kringloopwinkel om te jagen op leuke boeken. Het lijkt wel of in de vakantieperiode veel interessantere boeken liggen bij de kringloopwinkel. Binnen een week tref ik al twee boeken aan waar ik langere tijd naar op zoek ben. Zo ook op deze warme zomerdag waarbij het kwik al een flink eind in de dertig graden verbleef.

image

Maar de fietsrit richting Lepelaarplassen kon ik niet voorkomen. De verrekijker lag in de fietstas. De boodschappen opgehaald bij de Albert Heijn zouden de hoge temperatuur wel even kunnen verdragen en de voorband was juist extra hard opgepompt voor een langer tochtje op de fiets.

Ik voelde de warme wind mij tegemoet waaien, maar het irriteerde absoluut niet. Het voelde zelfs best aangenaam. Ik fietste langs de Almeerse strandjes. De badgasten stonden puffend in de rij bij de ijskraam. De rest probeerde zich in het hoge gras onder de bomen te beschutten tegen de felle zon. Ik fietste op het gemakje langs jengelende kinderen met opblaasbeesten op de rug en zwetende zonnegoden en godinnen.

image

Ik fietste langs de vissende Polen en frisbeeënde kinderen op het kinderfeestje van Michael. Of dat vertelden de briefjes die aan de bomen hingen om de richting naar het feestje aan te geven. Ik fietste alles voorbij. Zag tieners van de ophaalbrug in het water duiken. De spartelende lijven bewogen in de richting van de aanlegsteiger, om daar watertrappelend te hangen.

Ik was er nog niet, een racefietser met een erg gebruind lichaam passeerde mij en ik sloeg de weg van de eenzamen in. Er fietste daar niemand. Alleen de koeien versperden mijn weg. Ze namen ook helemaal geen aanstalte om mij uit de weg te gaan.

image

Hitte en nieuwsgierigheid belette dat. Ik slalomde maar lopend, met de fiets aan de hand tussen het koevolk door. Ze liepen een eindje met mij op en ik accepteerde maar dat ik door de dikke, bruine koeienvlaai heen moest stappen.

Morgen deel 2 van deze warme omzwerving