Het gebied waar ik eigenlijk nooit kwam in de tijd dat we hier op de camping stonden. Ik heb hier ongeveer overal gehold op mijn trainingen voor de marathons, maar hier heb ik nooit bij stilgestaan. Apart om te zien dat dit hele gebied rond de snelweg is omgevormd tot een natuurgebied.

Het is De Doorbraak een ecologische verbindingszone dwars door het Twentse landschap. In de tijd dat wij uit Almelo vertrokken, werd er hard gewerkt aan de realisatie van deze beek. De beek is gemaakt om de afwatering beter te regelen. Hierbij is het gebied ook aantrekkelijk gemaakt voor watervogels en andere dieren.

De vogels lijken zich weinig aan te trekken van de verkeersdrukte die achter de geluidsschermen voorbij raast. We moeten ervoor een eind afzakken van de verhoogde weg naar beneden. 2 dames loopt er met een loslopende hond. Ze lijken geen acht te slaan op het dier dat midden op het pad staat, zodat wij er omheen moeten lopen.

Iets verderop hebben wij ons trouwfeest gevierd bij Restaurant ’t Maatveld bij het Tusveld. Een locatie met veel vergane glorie, maar waar we een prachtig feest hebben gehad. Ons hondje Sientje logeerde iets verderop, net als mijn ouders die aan het aangrenzende vriendenhuis sliepen.

Nu ik hier zo tuur door het smalle lensje dat we als verrekijker hebben meegenomen, geniet ik van het water en de vogels. Er zijn er niet zoveel, maar het uitzicht op de beek is mooi. We klimmen even later weer het talud op naar onze fietsen. Over het zandpad lopen de 2 dames met hun loslopende hond. De vogels lijken zich net zo weinig aan te trekken van de hond als de dames.