Categoriearchief: achtertuin

achtertuin, actualiteit, bloem, lente, natuur, tiny house farm, tuin, tuinieren, voorjaar, vuursteenhof

Groen en groei – Tiny House Farm

27 mei 2021 Hendrik-Jan 1 reactie

De regen van de afgelopen tijd helpt het groen in de tuin enorm vooruit. De koudere temperaturen hebben wel wat groei tegengehouden, maar de vele neerslag zorgt uiteindelijk voor een enorme groeispurt.

Wat is dat weer genieten. Niet alleen het vele groen aan de bomen en de planten, ook het gras neemt het ervan. Vooral het Engelse raaigras krijgt een sterke groei-impuls door het vele water. Je ziet het gewoon groeien.

Grashalmen

De harde wind maakt van de grashalmen mooie golven als een groene zee. Als de zon zo van opzij erop schijnt, kleurt het zelfs een beetje grijzig. De schuimkoppen op de zee van gras. Mooi om te zien. De dunne vruchtenbomen hebben wat meer moeite met de wind.

Gelukkig zie je de hoeveelheid vruchten ook toenemen. Wat een peren hangen aan de perenbomen. De bloesem van de appelbomen is er uitgewaaid door de wind afgelopen weekend, maar ook hier zie je de beginnende vruchten ontstaan.

Nieuwe bloei

Verder geniet ik van de nieuwe bloei. Wat dacht je van de heerlijk ruikende lijsterbes die nu bloeit. Of de Taybes die massaal bloemetjes draagt. De vruchten zijn zo waanzinnig lekker, ontdekte ik vorig jaar. Daar wil ik er wel meer van. Net als van de waanzinnig lekkere Chesterbraam die naast de Taybes groeit en ook flink uitbreidt.

Er groeien ook flink wat frambozen. De ene doet het beter dan de andere, maar ik vind het waanzinnig om al die kleine knoppen te zien komen aan de struiken. Dat duurt niet lang meer of ook hier zullen deze struiken vruchten dragen. Zo heerlijk. Ik proef de smaak van deze frambozen en bramen al op mijn tong.

Supergras

De laatste dagen heb ik vooral bij de frambozen veel grashalmen weggehaald, want het supergras is een bedreiging voor deze planten. Net als heel veel andere planten die verstikt worden door deze groene overvloed.

achtertuin, groenten, moestuin, tiny house farm, tuin, tuinieren, voorjaar, vuursteenhof

Zoek de rabarber – Tiny House Farm

8 april 2021 Hendrik-Jan 4 reacties

Sommige planten zitten verstopt in de bodem. Na de winter komen ze al dan niet tevoorschijn. Het is altijd weer spannend waar ze precies zitten. Rabarber is zo’n voorbeeld.

Het lukt nog niet zo goed om rabarber goed op te laten komen. Vooral de hete zomers houden ze erg klein. De harde zeeklei doet de rest. We vertroetelen ze dit jaar wat meer dan eerst, met onder andere koffieprut.

Rabarber extra verwennen

Volgend jaar zullen we ze ook wat extra verwennen met compost. Op sommige plekken zijn ze afgelopen jaar niet zo goed meer opgekomen. Daarom is het extra spannend wat er nu in de grond in zit.

Niet overal komen ze nu op. Maar het kan ook zijn dat er wat tussen zitten die later zijn. De kou van de laatste dagen helpt natuurlijk ook niet mee. De grote bladeren verschrompelen meteen bij het voelen van zoveel de noordenwind meegebracht hagel en natte sneeuw.

Opdoemende rabarber

Toch doemt er soms ineens eentje op. Een tijdlang hielden we de rabarber die het laatste gepland is, goed in de gaten. Maar ik was er niet zo zeker van of het plekje waar ik de koffieprut had neergelegd, wel de juiste was.

Tot er ineens een vreugdekreet in mij loskomt. Daar zie ik toch duidelijk het begin van de rabarber. De bladeren nog mooi in een knop, die later als een ontward zakdoekje vol met vouwen, opent. Wat een blijdschap voor zo’n klein plantje.

Eerste rabarberoogst?

De rabarber die bij de wilgen groeit, lijkt het nu het beste te doen. De stengels intens rood en de bladeren steeds groter. Zou het dan komend voorjaar zover komen: de eerste rabarber uit de tuin op het bord?

En beloofd: ik zal ze wat meer gaan vertroetelen en minder aan hun lot overlaten. Dus flink wat compost erbij en als het langere tijd droog is wat extra water. Zo kunnen ze uitgroeien tot planten waar we elk jaar van kunnen oogsten.

En extra troeteltips zijn altijd welkom.

achtertuin, doe-het-zelf, klussen, moestuin, tiny house farm, tuin, tuinieren, vuursteenhof

Meneer Hendriks – Tiny House Farm

18 maart 2021 Hendrik-Jan 3 reacties

Het voorjaar komt steeds dichterbij. De amandelboom staat al voorzichtig in bloei. Ook piept op een paar plekjes al voorzichtig de rabarber uit de grond. Veelbelovende dingen. Ik kijk ernaar uit.

Het eerste jaar moestuinieren was heel fanatiek. Het was ook veel water geven en ontzettend veel aandacht voor de planten. Niet alles lukte. En dan de tomatenziekte die heel de tomatenoogst in een week lamlegde. Oneetbaar en de smurrie die we ervan maakten, smaakte ons niet zo.

Altijd iets eetbaars

Nu richten we de tuin vooral in als een voedselbos; waarbij de fruitbomen ook in gildes groeien. We bouwen in lagen, zodat de planten en bomen elkaar versterken en er altijd wel iets eetbaars in de tuin is te vinden.

Een heel klein hoekje ben ik aan het inrichten voor de moestuin. We kweken de planten op in de kas. Daarnaast groeien er in de kas ook de planten die beter gedijen op meer warmte. Voor de andere planten richten we een klein moestuintje in.

Moestuinbak

Hiervoor ben ik druk in de weer om een vierkante moestuinbak te maken. We hadden nog wat grote balken liggen, gekregen van buren of nog over van ons eigen huis. De houtvoorraad lijkt wel onuitputtelijk. Ook deze vierkantemeterbak maak ik ervan.

De grond in de bak is klei vermengd met de compost die vorige week arriveerde en waar ik tussen het werk door af en toe een kruiwagen van heb versjouwd van de oprit naar de achtertuin.

Handzaag

De dikke balken voor de bak kan ik niet zagen met de decoupeerzaag. Hiervoor gebruik ik de handzaag. Zorgvuldig afgetekend gaat de zaag erin. In het begin gaat het nog best lastig, maar tijdens het zagen komt meneer Hendriks van de MTS voor ogen.

Meneer Hendriks was altijd te vinden in de werkplaats. Hij begeleidde de vakdocenten bij de praktijklessen. We bouwden de hoek van een raam, een kozijn, een timmerdoos, een klein tafeltje en een zaagbankje. Na afloop mocht je deze voorwerpen kopen. De minitrap heb ik gelaten voor wat hij was. De rest heb ik nog altijd. Niet zo mooi gemaakt. Ik heb en had zeker in die tijd, geen handige vingers en handen.

Botte bijl

Meneer Hendriks zag met lede ogen hoe ik het hout toetakelde, met de botte bijl in het vurenhout hakte. Precies de spaanders verwijderde die moesten blijven zitten en liet zitten wat zo hinderlijk in de weg zat. Geen handige Harry dus.

Bij het zagen met de handzaag komt hij weer voor de geest. Hij zag mijn geploeter dan met de handzaag. Hij zei dan dat ik voor niet moest drukken en trekken, maar de zaag het werk moest laten doen. Geef de zaag de ruimte, laat hem het werk doen. Als je geen druk zet en de kracht bij de beweging laat, gaat het bijna vanzelf.

Mes in de boter

Ik kreeg het toen niet voor elkaar, maar nu bijna 30 jaar later, lukt het mij. De zaag doet het werk en daar gaat het. Als een mes door de boter. Een geweldige ervaring. Ook al weet ik dat deze zaag best bot is, ik krijg het voor elkaar. Dankzij meneer Hendriks.

De kas met de moestuinbak in onze achtertuin

En zo zet ik de moestuinbak in elkaar op een zaterdagmiddag. Genietend van het voorjaarszonnetje. Samen met de permacultuurtuin krijgen ook een paar eenjarige groenten een kans. Het is gewoon te lekker om het niet te doen.

achtertuin, almere, bomen, eten, moestuin, tiny house farm, tuin, tuinieren, vuursteenhof

Voedselbos – Tiny House Farm

4 maart 2021 Hendrik-Jan Een reactie plaatsen

We proberen onze tuin in te richten naar de ideeën van de permacultuur en maken er een klein voedselbos. Dan is het goed om af en toe ook inspiratie op te zoeken. Dat is in deze coronatijd best lastig. Ik wil al langere tijd bijvoorbeeld naar het Voedselbos De Overtuin bij de botanische tuin Trompenburg in het Rotterdamse Kralingen.

de bosrand van het voedselbos Zeewolde — Bosrand van het voedselbos Zeewolde

We hebben in de buurt gelukkig ook wat initiatieven. Zo is er eentje op nog geen halve kilometer bij ons vandaan. In het Kathedralenbos is 2 jaar geleden en vorig jaar al een deel van het toekomstig voedselbos Eemvallei van Staatsbosbeheer aangeplant. Dit jaar is er dat niet gebeurd om de aanplanting van vorig jaar wat meer ruimte te geven. Het afgelopen jaar was het heel warm waardoor veel nieuwe aanplant is doodgegaan of minder goed is gegroeid.

Voedselbos dichtbij in Zeewolde

In Zeewolde is ook een mooi voedselbos. En omdat we vorige week in de vakantie ook nog een uitstapje wilden maken, zijn we hier naartoe gegaan. Het Voedselbos Zeewolde is ook een jaar of 2 terug aangeplant. Er is een stuk bestaand bos gedeeltelijk weggehaald en daar zijn nu allemaal voedselrijke bomen en struiken voor in de plaats gekomen.

Natuurlijk is het zo in de winter heel anders dan midden in de zomer. Toch is het mooi om zo de contouren van het voedselbos te zien en te kijken wat er allemaal staat. Het voedselbos in Zeewolde aan de Eikenlaan is 1,4 hectare groot. Samen met het IVN, dat er vlakbij zit, werken vrijwilligers aan de realisering hiervan.

Veel geduld

Bij een voedselbos draait het vooral om heel veel geduld. Zoiets ontstaat niet zo snel. Bomen en struiken moeten groeien en de laatste jaren is het heel droog in de zomer geweest. Daardoor had deze jonge aanplant het ontzettend zwaar. We zien het zelf ook in de tuin. Niet alle planten wisten goed te wortelen door de warmte in de laatste 2 warme zomers. De langdurige droogte zorgde eveneens voor weinig groei. Overleven is dan belangrijker dan groeien. Tegelijk zal het de planten sterk maken voor langdurige droge periodes.

Onderstte kruidenlaag in het voedselbos — De onderste kruidenlaag in het voedselbos met bosaardbei

Het was heel inspirerend om eens te kijken in Zeewolde. Wat een prachtig bos is het. Zelfs in deze opbouwfase en ook in dit seizoen. Het zal nog wel even duren voordat het zijn vruchten afwerpt. Daar moet je wel geduld voor hebben. Ik herken dat ook in onze eigen tuin. Het kost veel tijd voordat de bomen zo groot zijn dat ze veel vruchten dragen en de struiken hebben ook zeker 2 jaar nodig om meer opbrengst op te leveren.

Hommels op de toverhazelaar — Vroege hommels op de toverhazelaar

Toverhazelaar en uiensoepboom

De braamstruiken groeien al hard. Ook in Zeewolde zag ik er veel groeien. Net als dat ik getroffen werd door een prachtige winterbloeier die met het mooie weer al heel wat hommels trok: de toverhazelaar. Prachtige bloemen waar hommels en zweefvliegen gek op zijn. Net als dat sommige struiken en bomen al prachtig in knop stonden. Zo is er in deze tijd van het jaar al best veel te beleven.

Ook heerlijke plekjes om te zitten — Plekjes om te genieten van de warme voorjaarszon

Een zorgvuldig ingeplant bos zoals het voedselbos in Zeewolde is onze tuin niet. Ook is het te klein voor heel veel bomen. Daarom blijft het klein. We hebben nog niet alle planten staan en komen door het bezoek aan zo’n voorbeeld ook op ideeën voor andere planten. Nu staat de toverhazelaar op ons lijstje. Net als de Chinese Mahonie of uiensoepboom. Echt planten voor in een voedselbos.

Voedselbos Sierradenbuurt

Enthousiast geworden door Zeewolde, ben ik ook in Almere Buiten gaan kijken naar het buurtinitiatief in de Sierradenbuurt. Het voedselbos Sierradenbuurt valt mij wel een beetje tegen. Hier is niet zo gedacht in lagen zoals bijvoorbeeld wel in Zeewolde is.

Voedselbos Sierradenbuurt is teveel een park met perkjes waar je toevallig van de planten kan eten. Dat is naar mijn mening niet genoeg voedselbos. Al is het natuurlijk bij ons zelf ook de vraag of het echt een voedselbos is of een permacultuurtuin die neigt naar een voedselbos.

Genoeg om over na te denken en vooral om veel van te genieten. Nu en in de komende tijd.

achtertuin, huis, tiny house farm, tuin, vuursteenhof

Inmeten Kadaster – Tiny House Farm

14 januari 2021 Hendrik-Jan 1 reactie

Om ons huis lopen mensen van het Kadaster. Ze meten nu alles definitief in. Kort na de oplevering, bijna 3 jaar geleden, heeft het kadaster ons stuk grond opgemeten en op de hoeken paaltjes gezet. Nu voeren ze alles in zoals het definitief op de kaarten terechtkomt. Het lijkt een ambtelijke formaliteit, maar gebeurt met een buitengewone zorgvuldigheid.

Een rondje om de ingemeten piketpaaltjes; paaltje 1

Eerst bepalen we samen met de buren waar de hoeken liggen. Ze doen dat bij de gezamenlijke weg en bij de hoeken van de kavels met de buren. De piketjes staan er nog van het inmeten bijna 3 jaar geleden. Op de hoekpunten zitten kleine buisjes in de grond die het precieze hoekpunt vormen. Daarnaast staan de houten piketpaaltje, me bovenop een rood merkteken en het nummer van dit hoekpunt.

Een rondje rond de ingemeten piketpaaltjes; paaltje 2

Best nog een karwei om de precieze buisjes terug te vinden. Ze zijn vaak overwoekerd door planten. Ook slipt de klei regelmatig de opening van het buisje dicht. Geholpen door overvloedig regenwater die de klei losweekt en meeneemt naar lager gelegen plekken. Precies, het buisje van het Kadaster.

ingemeten piketpaaltje 3 — Een rondje rond de ingemeten piketpaaltjes; paaltje 3

Maten inmeten

Eind vorig jaar waren deze voorbereidingen. Nu lopen ze rond om de maten goed in te meten. De lijnen moeten kloppen en zo komt het gebied straks op de kaart te staan. Op de millimeter nauwkeurig ingemeten met moderne apparatuur. Niet te vergelijken met de landmeters waar ik in mijn MTS-periode een driehoek probeerde uit te meten op het sportveld achter onze school.

ingemeten piketpaaltje 4 — Een rondje rond de ingemeten piketpaaltjes; paaltje 4

Ook het huis meet hij in. De man van het Kadaster is druk in de weer met een meetlint waarmee hij de lengte en breedte meet. Ik voel meteen de onrust bij mijzelf. De piketpaaltjes voor ons huis zijn destijds vlak na de metingen heel bruut uit de grond gegraven. We hebben erover gemopperd. Maar dat mocht niet baten; ze waren nog niet klaar, dus dat we hadden ingemeten, was niet verstandig. Tja, grondverzetters en WIO…

ingemeten piketpaaltje; de laatste van ons perceel in Oosterwold — En het laatste ingemeten piketpaaltje op ons perceel; nummer 5. Zoals je ziet zijn ze er nog allemaal. We zijn zuinig geweest de afgelopen 3 jaar.

Later heeft onze bouwer het meten opgelost. Heel fijn, maar niet ideaal; je weet niet of het dan helemaal goed is gegaan. Al lijkt het op alle kaarten heel aardig te kloppen. Het bewijs, de uitkomst van alle metingen, zal binnenkort wel onze kant op komen. Ik ben heel benieuwd.

achtertuin, moestuin, tiny house farm, tuin, tuinieren, vuursteenhof

Kas – Tiny House Farm

7 januari 2021 Hendrik-Jan Een reactie plaatsen

Van een buurman hebben we zijn kas gekregen. Het is een uit metalen buizen opgetrokken bouwwerk waar een zeiltje overheen gespannen is. Omdat we nog helemaal geen ervaring hebben met het kweken met een kas en omdat een glazen geval best een investering is, hebben we eerst gekozen voor deze kas. Wie weet levert het een verrassend resultaat op.

De buurman zette het op een moment in de app-groep dat het helemaal niet uitkwam. Daarom kreeg hij een tijdelijk plekje achter het huis, op de hopen klei. Eerst moest ik de grond egaliseren op de plek waar we hem neer wilden zetten. Hij mocht staan achter de vlinderstruik en de rode bessenstruiken die we van ons vorige huis hebben meegenomen.

Reepje ruimte

Er is dan precies nog een reepje ruimte over om langs te lopen. Zo kunnen we er straks nog goed bij om de bessen te plukken. Al vraag ik mij af of deze bessenstruiken het gaan redden. Vorig jaar hadden ze het zwaar met de warmte. Gelukkig hebben we veel stekjes van de struiken gemaakt. Ze staan nu her en der in de tuin. Zelfs een paar flinke stukken snoeisel zijn aangeslagen in de kleigrond. Een mooie oplossing en hopelijk leeft het volgend jaar een aardige oogst op. Vooral in de gemixte vruchtenjam is de rode bes echt een smaakmaker.

Eerst de grond gelijk krijgen. Er ligt nog een grote hoop klei dat het begin vormde van de terp rond ons huis. Een deel van het zand heb ik afgegraven voor het leggen van het terras en de vloer onder het schuurtje. Daarom is er een rare hoop klei aan het einde gekomen. Ik graaf de berg netjes weg en trek de grond glad. Zo komt er ruimte voor de kas.

Het stalen framework van de kas staat klaar — De kas heeft een plekje gekregen in de tuin

En inderdaad, daar staat de basisvorm netjes. Al lijkt hij links voor nog een beetje hoger te staan. Ik graaf de stangen een eindje in, zodat de kas ook overeind blijft als het een beetje steviger waait. Nu nog de plastic hoes weer zien op te kalefateren. De rits gaat niet meer helemaal dicht en er zijn een paar plekken waar de touwverbindingen los zitten.

Hendrik-Jan de blogman