Categoriearchief: nieuwjaar

actualiteit, almere, dieren, milieu, natuur, nieuwjaar

Wensen en wensballonnen

1 reactie

image

Misschien heb ik niet zoveel wensen. Afgelopen jaarwisseling heb ik geen wensballon de lucht in laten gaan. Wel vlogen er veel wensballonnen in de lucht. Het aantal opgelaten wensballonnen neemt jaarlijks fors toe.

Ik kwam afgelopen week een interessante tweet tegen:

Wensballonnen zijn levensgevaarlijke dingen. Ze zweven brandend in de lucht en komen ergens terecht. In de Nieuwjaarsnacht zagen we tussen al het vuurwerkgespuis en de brandende bruggen ook van deze ballonnen zweven. De brandende fakkels gaan waar de wind ze brengt.

Zo’n wensballon bleef hangen in de hoogste takken van een boom aan de overkant van de gracht. Het vlammende voorwerp bengelde daar zo tussen de kale takken. De boom vatte vlam en zo stond tegenover ons huis een boom in brand. Gelukkig breidde het vuur niet uit. Het bleef waarschijnlijk tot de ballon zelf beperkt.

Later viel de ballon op de grond, waar de metalen ring nog steeds ligt. In deze eerste week van het jaar kom ik ze geregeld tegen: de resten van de wensballonnen. Het zijn vooral de metalen ringen onderaan de ballon die overal rondzwerven die je overal ziet. De ringen zijn vergezeld met het plastic van de ballon zelf.

Wat zou er eigenlijk gebeuren met de wens bij zo’n voortijdig afgebroken wensvaart? Of als een uil er verstrikt in raakt en doodgaat? De dagen na Oud en Nieuw waren twitter en facebook vol met voor- en tegenstanders van de wensballon. Iemand vergeleek het met autorijden. Overdreven gedoe.

Ik werd getroffen door het bericht van de boswachter in de Oostvaardersplassen. Hij en zijn collega’s hebben de afgelopen dagen meer dan 200 wensballonnen uit het natuurgebied gehaald. Dieren raken verstrikt in de metalen ringen of de resten belanden in de dierenmagen.

Van mij hoeven die wensballonnen niet. Ze zijn geen goed alternatief voor vuurwerk. Geef mij maar gewoon een vallende ster. Dan doe ik mijn wens. Of niet. Dat bepaal ik zelf wel. Ik val sowieso niemand lastig met de resten van mijn wens. Bovendien kunnen heel veel andere mensen die de vallende ster zien ook een wens doen. Allemaal op dezelfde ster een wens. Een mooiere wens kan ik mij niet voorstellen.

#wot, actualiteit, bloggen, nieuwjaar, oud en nieuw

Voornemen – #WoT

6 reacties

image

voornemen (o.; -s), wat men zich voorgenomen heeft, syn. plan, ontwerp: goede, flinke voornemens hebben; een voornemen opvatten; met de beste voornemens bezield.

Het mooiste van nieuwjaarsdag is de ochtend. Je wordt wakker en het wordt net licht. De halve nacht hebben de knallen van het vuurwerk nog van zich laten spreken. Maar nu is het totaal stil. Het verkeer slaapt uit, de straat is uitgestorven. Zelfs geen vogel laat iets van zich horen.

Die stilte na al die herrie vind ik misschien wel één van de mooiste momenten van het jaar. De vieze lucht is opgetrokken, maar de straat is een puinhoop. Het park lonkt en ik stap er bijtijds uit. Met de honden. Genieten van de stilte na de storm.

Ik was de laatste dagen vooral bezig met De Avonden en had daardoor minder tijd voor de retrospectie. Voor mij geen terugblik, maar vooral lezen en schrijven over dat lezen. Zelfs de #WoT vorige week combineerde ik met het schrijven over De Avonden.

Zo’n ochtend zie je overal schoonheid. Je hebt helemaal geen vuurwerk nodig om spektakel te zien. Zoals de ochtendzon door de bomen schijnt. Het lijkt wel of er een haardje brandt. De hemel tint in vlekkerige pastelkleuren. De ochtend presenteert heerlijk fris en fruitig. Iets waar ik echt even van geniet. Helemaal alleen.

Voornemen

Nieuwjaar is ook de tijd van voornemens. Ik doe er niet aan, maar vandaag maak ik een uitzondering. Ik speel al een tijdje met de gedachte en nu is het wel het moment om hem uit te spreken. Ik stop met de #WoT.

Ik nam het stokje in september ad hoc over van Irene. Meer vanuit het idee dat dit niet mocht stoppen, dan dat ik er zelf een filosofie over had. Juist het aangereikt krijgen van een onderwerp waar je weinig mee hebt en daar dan over gaan schrijven, was voor mij de reden mee te doen aan de #WoT.

Dat element valt weg als je zelf voor het woord gaat zorgen. Ideeën om de #WoT over een foto te laten gaan of het op een andere manier te gebruiken, strandden. Maar vooral merk ik dat ik geen plezier heb in het aanreiken van een onderwerp.

Ik heb ook geen doel met de #WoT. Mocht ik blogcursussen geven of op een andere manier bloggers willen inspireren dan leent zich dit instrument daar uitstekend voor. Op dit moment is het voor mij een moeten en dat haalt veel blogplezier weg.

Daarom het laatste woord voor de #WoT: voornemen. Wat wil jij je voornemen? Waar begint een voornemen: met het idee om het te gaan doen of met de mededeling aan de buitenwereld. Vooral die laatste stap is zwaar, merk ik. Vertellen dat je ermee stopt, stelt mensen teleur. Een begin ergens mee maken, is veel leuker.

Bloggers bedankt

Ik wil alle bloggers bedanken voor hun deelname. Vooral diehard Martha. Ze heeft aan vrijwel alle #WoT’s die ik aanreikte, meegedaan. En aan alle andere bloggers die meededen. Het leverde mooie blogs op aan de hand van het woord of de foto die ik aanreikte. Bedankt allemaal.

Ook voor de #WoT geldt dat hij van niemand is. Daarom mag je het stokje overnemen als je het wilt. En dan doe ik gewoon weer lekker mee… Bovendien verschijnt volgende week een overzicht van de mooiste #WoT’s uit 2014.

bloggen, nieuwjaar, sport

Vooruitzicht – #WOT

4 reacties
image
Advertentie van een sportschool.

Het nieuwe jaar is de tijd om voornemens te hebben. Het overgrote deel sneuvelt al in de eerste week. Daarom happen fitnesscentra gretig in op de voornemens. Er vielen vandaag al 2 folders op mijn deurmat. Het speelt in op het voornemen: ik ga nu echt meer bewegen. Een voornemen dat voornamelijk een goed vooruitzicht is voor de sportschool.

Bij mijn hardlooprondje vanmiddag zag ik ze alweer lopen. Ze droegen de nieuwste outfit en strompelden zich voort. Onder de voeten zaten de mooiste schoenen. Toch komen ze niet vooruit. De oude conditie helpt ze niet vooruit.

Kuddedier
Met die feestdagen valt me extra op wat voor een kuddedier de mens is. Begin december staan ze in de rij voor een kerstboom. Een maand later smijt iedereen ze overal neer. Ik kon afgelopen zomer zelfs 2 bomen uit onze zijtuin verwijderen.

Daags voor kerst staat de mens in de rij voor de kalkoen. Een dag na kerst liggen de restanten voor dumpprijzen in de schappen. Niemand hoeft ze meer te hebben. Iedereen staat dan alweer in een andere rij: de rij van de oliebollen en de rij van het vuurwerk.

Sportschool
Nu adverteert de sportschool met mooie aanbiedingen. De zalen zitten vol. Massa’s mensen beginnen om na een week of wat nooit meer de sportschool te betreden. Ze betalen hun abonnement een paar maanden door tot ze de rekening beseffen en ook daarmee stoppen.

Dat kuddegedrag gaat ook door. Sportscholen adverteren niet voor niks elk jaar weer. Er vallen meer mensen af dan blijven plakken. In december is het zo goed als leeg om de eerste maand van het jaar bommetjevol te zitten.

Er zijn mensen die het kuddegedrag van mensen snappen. Zij kunnen goed vooruitzien. Die verdienen goed. Elk jaar lachen ze weer in hun vuistje. De vooruitziende blik komt uit. Eigenlijk is het helemaal geen vooruitziende blik. Het gebeurt elk jaar precies hetzelfde. Ze zien de kudde en mennen haar naar hun portemonnee.

nieuwjaar, oud en nieuw, vuurwerk

Blind voor jaarlijkse vuurwerkepidemie

4 reacties

image
Jaarlijks sneuvelen er ogen met Oud en Nieuw en het lijkt of iedereen blind is voor de vuurwerkepidemie. Het bericht voor dit jaar: 21 mensen hebben blijvend oogletsel overgehouden aan Oudjaarsavond. Het aantal brandwonden en andere incidenten zijn dan niet meegeteld. Trots meldt Skipr dat er een afname is van het aantal slachtoffers.

Een ziekte waarbij mensen het risico lopen niet meer te zien, waarbij zelfs een dodelijke afloop niet onmogelijk is, krijgt altijd de volle aandacht. Een dure inentingsactie wordt op touw gezet. Het mogelijke gevaar moet tot in de kleinste risico’s worden uitgedund.

Maar de grote epidemie die jaarlijks de dagen rond Oudjaarsavond ons land teistert, wordt ongemoeid gelaten. Lees verder Blind voor jaarlijkse vuurwerkepidemie →

kerst, nieuwjaar, oud en nieuw, televisie

Glitters aftuigen

Een reactie plaatsen

Op nieuwjaarsdag hoort het kijken naar het nieuwjaarsconcert, gevolgd door het skischansspringen in Garmisch-Partenkirchen. De traditie is ongetwijfeld ontstaan omdat er op nieuwjaarsdag verder weinig op televisie te zien was. Zodoende bleef die televisie keurig aan na het even traditionele nieuwjaarsconcert, waarvan zelfs de toegiften tot een vast prik zijn verworden. De verwachting mag niet teleurgesteld worden, zeker niet als het om een katerig nieuwjaarspubliek gaat.

Vandaag tijdens het skischansspringen gelijk de kerstboom afgetuigd.
De glitters – eigenlijk is het engelenhaar – vlogen door de lucht. Ze zwerven al sinds de dag na Sinterklaas door het huis. En ze zullen – leert de ervaring – nog wel even door het huis blijven zwerven. Soms kom ik die dingen hartje zomer nog ergens tegen in een verlaten hoekje. Vandaag probeerde ik het gros op te vangen in een boterhamzakje. Of het helpt? Ik hoop het beste, maar vrees het ergste.

Doris hielp met evenveel verve om de boom leeg te plukken als bij het optuigen van de kerstboom, de dag na Sinterklaas. Kerst is nu definitief voorbij. Tot slot komt dan nog de laatste traditie na nieuwjaarsdag: de verjaardag van Inge. En daarna kunnen we aan het werken slaan.

alkmaargracht, almere stad, nieuwjaar, oud en nieuw, stedenwijk almere

The day after

Een reactie plaatsen

Een dag na alle gebeurtenissen is het de tijd om de balans op te maken. Bij mij in de straat valt het allemaal mee, af en toe een dun houtje van een gevallen vuurpijl en soms een rood bed van papiertjes, losgeknald van het kruit dat het omwikkelde.

Wat verderop bij de Velsenbrug tref ik vandaag de schade van de brand die er gisteren woedde. Juist toen ik de hond gisteravond rond tienen uitliet, zag ik dikke rookpluimen van daar komen. De vlammen kwamen al een meter of twee hoog. ‘De brandweer is al gebeld’, merkte een voorbijganger op die mij verontwaardigd zag kijken hoe hier moedwillig iets moois in de fik was gestoken.
De muren van het trapportaal zijn aangevreten door het vuur. Dit is al het tweede brandje deze week op deze plek. Eerder deze week moest de brug het ontgelden. Een deel van de regenpijp is weggeslagen. Het verbaast mij dat het kozijn heel gebleven is en er niet meer door de vlammen is gegrepen. Het leek gisteravond allemaal erger te worden, dan wat ik nu zie.
Nog weer verder is het Velsenpad een veldslag. Een bewoner verschept een uitgewoede brandhaard. Het vuur laait weer op en de rookwolken vermengen zich met de stofwolken die de man loswoelt.
De brug over de Stedendreef, de Noord-Hollandse Poort is helemaal aangetast door een brand. Het wegdek is door de warmte van het vuur helemaal opengebarsten. Het fietspad is niet meer begaanbaar voor het fietsverkeer.
Ik vraag mij af wat de lol aan deze vernielingen is. Als Oudjaarsavond het excuus is om de boel te mollen, dan mag het van mij afgeschaft worden.