Categoriearchief: duiven

actualiteit, almere, almere centrum, dood, duiven, fiets, fietspad, vogels, wolken, wolkenhemel

Dodelijke val

Een reactie plaatsen

image

De wind slaat in het gezicht als ik de hoek om fiets bij het station. Ik rij net uit de tunnel bij het station, naast het busstation en krijg de wind van voren. De hoge gebouwen achter het station van Almere maken een windtunnel waardoor elk briesje in een storm verandert.

De zon schijnt net door een gat in het wolkendek en ik tuur over het vrij lege plein. Iets verderop rijdt een vrouw in een scootmobiel. Ze draagt een lichtgevend vestje. Naast haar loopt een andere vrouw, ze houdt het wagentje met een hand vast.

image

Ineens valt iets uit de lucht. Het wordt half meegenomen door de wind maar komt hard naar beneden. Het schiet door de lucht voor mij. Er klinkt een doffe smak. Ik kijk goed en zie een duif liggen. Het dier beweegt niet.

De dame naast de scootmobiel snelt toe. Ze kijkt verbaast omhoog. ‘Hij viel zo uit de lucht’, zei ze. Misschien een hartaanval gehad of zo. ‘We moeten iets doen’, roept de vrouw in het wagentje. ‘Er valt niets te doen’, zeg ik. De andere vrouw is bij de duif. ‘Ik leg hem aan de kant. Anders rijden er mensen overheen.’ Ze pakt het dode dier op. De nek bungelt omlaag. De pootjes staan omhoog. Er loopt een straaltje bloed uit de nek.

image

Als ze weg zijn, maak ik snel een foto. Dat dit dier hier zomaar uit de lucht viel. Het regende vogels, las ik vorige week. Dit is wel een heftige vorm van regenen. Wat als je zo’n beest voor de kop krijgt, denk ik. De wind streelt in het gezicht.

Ik maak nog een foto van de hemel. ‘Mooi hè dat dat allemaal ken vanuit zo’n klein gaatje’, roept een man die langsfietst. Hij ziet de vogel niet liggen. Zijn vrouw rijdt naast hem en giechelt. Hij probeert een lolletje te slaan uit de fotograaf van vallende vogels. En slaat de hoek om. Veilig uit de wind, onder de tunnel van het station door.

image

Thuis vertel ik het verhaal over de vallende duif. Inge kijkt aandachtig naar de foto op mijn mobieltje. ‘Een vogel valt niet zomaar uit de lucht. Die is aangevallen door een roofvogel.’ Ze wijst naar de pennen die uit de kop steken. ‘Dat gebeurt echt niet als hij zomaar uit de lucht valt. Een roofvogel heeft hem te pakken gehad en per ongeluk laten vallen.’

Het zou best kunnen en ik denk aan de twee vrouwen die het diertje wilden begraven. Ze dachten ook dat de duif zomaar uit de lucht viel. Dat het diertje prooi was van een roofvogel, zou het allemaal nog erger gemaakt hebben. Een dood zomaar is toch minder erg dan een moord door een roofvogel.

image

broodje aap, duiven, Geen categorie, meeuw, meeuwenoverlast

Meeuw steelt een zak Doritos

Een reactie plaatsen

De laatste dagen circuleert op facebook een kort filmpje van een meeuw die een zak chips uit een winkel steelt. Het is meer een bewegend plaatje dan een echt filmpje. Maar het is een erg vermakelijke animatie. Ik vind hem geweldig. De brutaliteit waarmee het dier de winkel binnenstapt en met de zak chips naar buiten komt, is erg grappig.

Ik vertelde het een collega en ik kreeg van haar gelijk het hele filmpje te zien op youtube. Het zijn beelden van een Engels televisiejournaal. Het gaat om een winkel in het Schotse Aberdeen. De meeuw heeft in het filmpje de naam Sam the Seagull gekregen. In de weken voorafgaand aan het filmpje zou de zeemeeuw al meer dan 20 zakken Doritos hebben gestolen.

Hij steelt altijd dezelfde zak chips. De geïnterviewde winkelmedewerker vermoedt dat de meeuw gek is op de oranje kleur van de zak. Ik denk dat de zeevogel gewoon gek is op kaaschips van het merk Doritos. Dan mag hij wel oranje zijn, de smaak bepaalt de voorkeur.

De rage op facebook doet vermoeden dat het incident zich recent heeft voorgedaan. Als je kijkt naar het youtube-filmpje, dan zie je dat hij al 3 jaar online staat. Kortom, het is eigenlijk oudbakken nieuws. En dat bij de snelle social media waar elke scheet razendsnel in een enorme explosie verandert.

Ik vind het razend interessant hoe dieren in de stad weten te overleven. Zo behandelde Jelle Brandt Cortius een paar jaar terug de forensende hond in de Moskouse Metro. De honden kennen de lijnen helemaal uit hun hoofd. Ze stappen zelfs keurig over van de groene naar de rode lijn op weg naar hun station. Bovendien nemen ze elke dag trouw dezelfde metro.

Mijn collega, dezelfde die me op het filmpje attendeerde, vertelde dat er in Amsterdam duiven zijn die de sneltram nemen vanuit Amstelveen naar het centrum. Op de Dam zouden ze genieten van een lekker hapje. Daar lopen heel wat meer toeristen rond die wat uitdelen dan in Amstelveen. Dit verhaal smaakt naar broodje aap. Maar neuzend op youtube kwam ik al een paar filmpjes tegen van duiven die wel heel kalm in de tram zitten. Ze stappen zelfs met het gemak van een gewone reiziger of hond uit.

alkmaargracht, almere, almere centrum, almere stedenwijk, bomen, duiven, kauw, kraaien, regen, vogels

Idylle van koppeltje houtduiven in regen

Een reactie plaatsen

De regen maakt triest. Vanuit het raam van mijn studeerkamer kijk ik al een uurtje uit op een koppeltje houtduiven. Ze wiegen rustig op en neer op de dikke tak van de boom voor het raam. De bladeren van de boom zouden ze moeten beschermen tegen de regen. Ik betwijfel of dat inderdaad zo is.

Ik kijk aandachtig hoe de 2 daar zitten. Tegen elkaar gedrukt deinen ze mee op de wind. Soms wiegt de tak vervaarlijk op en neer. Dan balanceren de grote lichamen op de tak. Ik zie hoe de staart wat naar beneden zakt. Zo herstelt het evenwicht zich snel daar op die tak op een meter of 10 boven het water van de gracht.

Als de regen wat vermindert, begint een duif zijn veren wat op te schikken. Af en toe dwarrelt een donsveertje naar beneden. De wind pakt het veertje snel op en trekt het de gracht in. De andere duif krijgt ook het idee de veren te schikken. En zo zitten ze daar met z’ n tweeën de veren te schikken.

Ik weet ook niet wat het is, maar ineens zijn ze weg. Terwijl ik opkijk van het computerscherm zie ik de 2 niet meer zitten. Een kauwtje landt op de tak die beweegt op het ritme van de wind. Het dier gaat zitten op de plek van de 2. De poten grijpen de gladde aanslag rond de tak.

Terwijl hij zo voor zich uit staart, hervat de regen weer zijn val. Inderdaad, regen maakt triest en haalt zelfs de laatste idylle uit de boom.

almere, almere centrum, almere vandaag, duiven, rotterdam, vogels

Kale duif

Een reactie plaatsen

image

De duif fladderde niet op toen ik bij hem in de buurt kwam. De kop zag er gehavend uit. Een paar kale veerpennen staken omhoog uit zijn koppie. De rest was niet veel beters. Het hele lijf vormde een reeks eilanden met kale plekken. Of de zee nu op de plekken zonder veren of op de plekken met veren was, kon ik niet bedenken.

Het diertje staarde mij aan terwijl het op de rand van het bruggetje stond. Het liep een eindje van me weg om de palen van de omheining heen, keek mij weer aan en bleef daar staan.

Als op een verjaardag een stilte valt moet je altijd de volgende vraag opgooien: weet je hoe ze in Amsterdam duiven noemen? Iedereen blijft dan stil, want niemand weet het. Vliegende ratten. En dan kun je een verhaal opdissen dat duiven zelfs volgens wetenschappers vliegende ratten zijn. Deze duif was dan een kale, vliegende rat. Hij zag er in elk geval ziek genoeg uit om een vervelende ziektekiem over te brengen.

Ik dacht aan het artikel dat ik laatst gelezen had over het succesvolle Almeerse duivenproject. Bij het station is een duiventil gebouwd. Ik vroeg mij altijd af wat die duiventil daar nu moest. Het schijnt dat tamme duiven de wilde duiven lokken naar de duiventil. Ook krijgen de vogels wat eten. In ruil daarvoor worden de eitjes telkens weggehaald.

Deze vorm van duivenbestrijding schijnt te helpen de overlast te verminderen. Volgens het artikel krijgt deze methode veel navolging van andere gemeenten. Gemeenten als Gouda, Arnhem en Rotterdam zouden de ‘Almeerse aanpak’ nu ook volgen of gaan volgen.

Deze duif had er nooit van gehoord. Misschien was hij net afgerost door soortgenoten. Of was hij overspelig als hij is, van huis en haard verjaagd. Ik wist het niet. Hij was kaal genoeg voor een zielig verhaal. Misschien moest ik hem doorsturen naar de duiventil bij het station. De tamme lokduiven zag ik echter niet vliegen.

Ik vervolgde mijn rit naar huis. Je kunt niet bij elke duif stilstaan.

amsterdam, duiven, liefde

Duifjes

Een reactie plaatsen

De twee duifjes schuiven wat dichter tegen elkaar en laten de wind door de veren wapperen. Ze komen hier vaker, althans, dat vertelt de poep op de balustrade. En of het liefde, genot of gewoon afzien is, verraden de snavels niet. De wind waait de veren tot een reuzenformaat, maar ze laten zich niet kisten. Samen kijken ze naar die fotograaf die ze probeert te vangen.