Vanuit de ochtendtrein drommen de forensen de broodjeszaak binnen. Een hele rij verovert de krappe ruimte tussen glaswand en toonbank. Ik zie een aanplakbiljet waarop een kopje koffie staat, een croissantje en een appel. Daarachter de prijs: 2,50 euro. Niet duur.

Als ik het station uitloop, blokkeert een groot reclamebord mijn weg. Op het bord een appel, croissant en een kop koffie. Het is van de nieuwe lunchroom op de hoek van het nieuwe station.

Bij de broodjeszaak in de stationshal slaat het duidelijk beter aan. Deze zaak is uitgestorven. De eerste mensen lopen voorbij met het croissantje in de mond en de koffie in de andere hand. De appel verdwijnt in de tas. Voor straks.